Wybrancy

Teruna

W pierwszej chwili nie usłyszał nawet skrzypiec, myślami był gdzieś daleko, a ciało zamknął w jakieś skorupie i nie rejestrował nic nadto co musiał, by iść do przodu. Ludzie zwykle schodzili mu z drogi, niektórych potrącał. Trafił jednak nagle na mężczyznę, który dorównywał mu posturą i pchnięty barkiem odskoczył i odwrócił się, odrzucony właściwie siłą swojego impetu.
- Co, kurwa? - warknął, ale człowieka już nie zobaczył. Zauważył jednak grającego Symeona i nagle dotarły do niego również dźwięki. Zatrzymał się tylko, nie podszedł, nie ruszył się z miejsca żadną stronę. Rozmasował bark. Nie odrywał wzroku od grającej postaci, która już zaczęły przysłaniać mu figurki przystających przechodniów.

Hanyou

Symeon patrzył na niego, czuł, że ogarnia go jakaś panika gdy szedł dalej, ciągle do przodu, ale w końcu zatrzymał się i patrzył już tylko na niego.
Utwór nie był jakoś specjalnie długi, miał tylko zwrócić na niego swoją uwagę. Dopiero po chwili gdy skończył grac zobaczył, że ludzie otwoczyli go wianuszkiem. nie grał dla nich więc go to nie interesowało, jednak usmiechał się gdy mu klaskali. Nawet ktoś wrzucił kase do futerału po skrzypcach.
Dostrzegł wychylajac w bok, że Tom nadal stał, on sam się nie ruszył tylko zaczał grać kolejny kawałek o przyjemnej wesołej nucie i dopiero wtedy zaczał iśc w jego stronę z zmysłowymi ruchami cały czas grając, ludzie zrobili mu miejsce.

Song

Teruna

Wkurzał się na siebie, że wciąż jeszcze bierze udział w tej cholernej zabawie, ale stał, bo z jakichś powodów jego wzburzenie właśnie teraz zaczęło opadać. Stał więc i obserwował, czując przyjemność w powodu tego uspokojenia, a gdy Symeon zaczął iść w jego kierunku wiedział już, że udało dupkowi się go zatrzymać. Było w tym jakieś wyzwanie, a Tom nie zwykł odwracać się w takich sytuacjach plecami. Stanął swobodnie, przenosząc ciężar ciała na jedną nogę i wkładając ręce do kieszeni.
Gdy brunet podszedł dość blisko, by mógł patrzeć mu prosto w oczy zrobił to i uśmiechnął się złośliwie.

Hanyou

Symeon zatrzymał się przed nim i dokończył utwór, a potem do głowy wpadł mu pomysł. Kiedyś na Bastiana podziałał jeden utwór. Zastanawiał się czy wykonać go tutaj, na Tomie, ale czemu by nie? Nie odpowiedział na jego złośliwy uśmiech złośliwością, a raczej uśmiechnał się do niego łagodnie.
Zaczał więc grać i tańczyć do tego w okół Wolfganga, uczucia zimnej koszuli już nie czuł. Ogrzała się od jego ciała.

Song